سال نو

به نام خدا

روزهای اخر سال 87 را می گذرانیم. هنوز زنده ایم و در این دنیا نفس می کشیم. با عزیزان هستیم یا قصد پیوستن به انها را داریم. نمی دانم انها که در این ایام پایانی سال شاهد پایان عزیزان خود هستند چه می کشند. نمی خواهم کام خود و شما را تلخ کنم، اما چه کنم که در همین چند روز باقی مانده امید.رضا.میر.صیافی را از دست دادیم. ما، ما ملت ایران او را از دست دادیم و نشانه از دست دادن او و هم قطارانش که برای ازادی واعتلای این مرز و بوم در انزوای ناخواسته به سر می برند نقاطی است که در میان نام درخشان او که به ابدیت پیوست می باشد. این است ازادی بیان ایا اریامهر ملعون که ان طور ناجوان مردانه ابناء وطن را مثله کرد همین جنایت را نمی کرد؟! کجاست علی کجاست حکومت علوی همو که فرمود بر دولت و حکومت است که مردم خواسته هایشان را بی لکنت از او بطلبند کجاست ان خفته به خاک نجف که می فرمود حق حاکم بر مردم این است که مردم اورا به باد نقد و بررسی بگیرند.
به هر حال با رفتن رفتگان مهر و فلک از کار نمی افتد و امروز، فردا و فردا پس فردا می شود. سال نو می شود و عید امسال را این چنین شاهد خواهیم بود به امید روزی که فردایی خو ش تر و آزادتر داشته باشیم به هر حال برای همه ملت ایران و هر ایرانی که در هرکجای دنیای پهناور زندگی می کند ارزوی موفقیت و پیروزی و روزگاری بهتر را دارم و صمیمانه سال نو را به همه گان تبریک عرض می کنم.